Tuesday, August 28, 2007

ऐलतीर-पैलतीर

दोन आठवड्यापुर्वी मिशन पीक ला जाण्याचा पराक्रम केला आणि येताना उतारावर दगडांवरुन पाय सटकुन पडले इतके की ९११ ल फोन करुन त्यांच्या मदतीने राहीलेले अंतर खाली यावे लागले. ते पडणे इतके मोठे निघाले की आता पायाला ६ आठवडे प्लास्टर घालुन बसणे एवढाच उपाय होता. तर सध्या अस्मादीक कुबड्या घेउन कसे चालावे ह्याचे प्रशिक्षण घेत आहेत!

घरी (म्हणजे देशात) रोजचे फोन चालु आहेत. इथे मला मदतीला कोणी नाही म्हणुन घरचे हळहळताहेत आणि त्यांची आठवण येउन माझ्या डोळ्यातले पाणी ओसरत नाहीये. इथे रहाताना घरच्यांची आठवण न होता दिवस पुढे सरकत नाहीत
आणि तिथे गेले की इथल्या काळज्या मनातुन जात नाहीत. एकुण हे द्वंद्व प्रत्येक परदेशस्थ भारतीयाच्या मनात चालु असते. तिकडुन मदतीला लगेचच कोणी येउ शकेल ही परीस्थीती नाहीये. इथल्या मैत्रीणी आपापल्या भागादौडीने थकलेल्या! मला येउन मदत करण्याची त्यांची कितीही इच्छा असेल तरीही ते शक्य होत नाही. ह्या सगळ्या परीस्थीतीमधे ’आपण भारतात असतो तर’ हा विचार उचल खातो. देशात असते तर घरुन कोणीही निश्चीत आले असते मदतीला हे नक्कीच कारण पासपोर्ट, व्हीसा, थंडी, भाषा असल्या गोष्टीचा त्रास नसता झाला. आले मनात की तिकीट काढुन आले इतके ते सोपे होते. डॉक्टरशी समोरासमोर बसुन पाहीजे तितके प्रश्ण विचारता आले असते. रात्री-अपरात्री गरज लागली तर कदाचीत डॊक्टरने फोन उचलुन मदतही केली असती. येवढ्या सगळ्या जमेच्या बाजु आहेत! मग आपण इथे काय करतोय? कशासाठी इथे रहातो? पैसा? मान-मरातब? सुखसोयी? पैसा आहे पण रोजचे घरचे काम आपले आपणच करावे लागते. अगदी कितीही कंटाळा आला तरी भांडी घासणे, केर, स्वयंपाक हे सगळे आपले आपणच बघावे लागते. भाजीपाला, किराणा सामान आपले आपणच घरात आणावे लागते.
पण हवेचे प्रदुषण, आवाजाचे प्रदुषण नाही. शनिवार रविवार सुट्टी अपल्याला आवडते ते शिकण्यात घालवता येते. शिक्षण पुढे चालु ठेवता येते. मुलांसाठी सुसज्ज पाळणाघरे आहेत आणि तिथे मुलांची आबाळ होणार नाही ह्याची खात्री असते. जात-पात, धर्माच्या नावावर चालणारे दंगे नाहीत. रोजच्या व्यवहारात तुम्हाला तुमच्या जातीचा दाखला द्यावा लागत नाही. सामाजीक समानता जाणवते. तुमच्या उत्पन्नाच्या प्रमाणात तुम्हाला आयकर द्यावाच लागतो. एखाद्या कागदपत्रासठी उगीचच अडवणुक केली जात नाही. रस्ते, पाणी, वीज, वहातुक ह्यासारख्या रोजच्या गरजांसाठी धावपळ करावी लागत नाही.

एकीकडे राहीले तर घरचे सगळे जवळ आहेत पण रोजच्या जगण्यासठी कराव्या लागणा~या लढाईत आपण जगणेच विसरुन जाउ की काय अशी भीती आहे. दुसरीकडे सुसज्ज सोयीनी जगताना घरच्यांपासुन, आपल्या देशापासुन, आपल्या मुळांपासुन फ़ारकत घेतोय की काय अशी भीती आहे.

ऐलतीरी राहायचे की पैलतीरी हया प्रश्नाचे उत्तर प्रत्येकाने आपापल्या आवडीनुसार, परीस्थीतीनुसार, घ्यायचे असते, घेतलेलेही असते.

6 comments:

Nandan said...

gaav sodun mumbai-puNyala jaayacha nirNay jasa 100 ek varshanpoorvi vaaD-vaDilanni ghetala, tevha tyanna padalelya prashnanchech he extended swaroop aahe asa vaaTata. tumhi donhi baju ekdam vyavasthit (mee ameriket kay kay miss karate chhapachya kavitant vaahavoon na jaata) mandalya aahet. shivaay ha jyacha tyacha prashn hehi kharech.

dusara mhanaje, aajarapanat kinva asha veli "shevati kahi zaala tar aapaN ekaTech" aaNi "aapaN vaaTate titake ekaTe nahi" asha don sthitinmadhe helkaave suru asatatch. te tasa swabhavik mhanata yeil.

Get well soon.

Anonymous said...

Get well soon...! A very balanced 'lekh'.

Unknown said...

Ohh...911!!
I hope you get speedy recovery.

Ani ailtir-pailtir ha vishay nehmich manala bhedsawanara ahe...ya prshanacha uttar jitkya lawkar milwata yetil titkya lawkar newdawa...karan jast wel lgla tarihi tyatil ekachihch neewad honar ahe naa!!

Kadachit aata tu ekti ahes tymule ase wechar khup yet astil tuzya mananadhe...
but for now,get well soon Minoti!!

Mints! said...

Nandan, Ashwini - Thanks!

A-expression, nirnay mahatvachaa aahech pan nirnayaparyant cha pravas pan mahatvacha. BTW, do i know you by any chance?

Unknown said...

ho...tuza agadi barobar ahe. to prawas khup mahatwacha ahe ani tyamadhech nirnayak uttar milele...
ani mag tynanatar parat ekhada pudhcha chansa prawas suru hoil...hoy na!

ek raah ruk gayee, to aaur jud gayee
main mudaa to saath saath raah mud gayee
hawaa ke paron par meraa aashiyaanaa...

tula tuzi ti 'Raah' lawkar milude...
ani ho, you dont know me...pan tuza likhan itka manapasun ani oghwatya shyailit ahe ki tu khupashi olkhichi watetes..
mi suddha tuzya gavacha ahe na, kadachit tymule jast appeal hot asel mala...
ascha manapasun lihi ani aata olakh nahi na visarnar..!

Samved said...

Precise!!! I am stll not able to the call....