मेहेन्दीचा अनोखा रंग

30 Sept ला मी Hers Annual Breast Cancer walk ला गेलेले. हे माझे तिथे जाण्याचे दुसरे वर्ष. मला hike ला जायला आवडते म्हणुन मी पहिल्या वर्षी जाणार होते पण त्या संस्थेच्या चालीकेला कळले की मला बर्यापैकी ठीक मेहेंदी काढते आणि हौशी कलाकार आहे वगैरे. तिने मला गळ घातली आणि मी त्यावर्षी जाउन जवळपा्स ७५-८० पोरी आणि बायकांच्या हातावर नक्ष्या काढुन परत आलेले. मला त्याचे पार अप्रुप न वाटल्याने, त्याचे फ़ार महत्व न वाटल्याने गेल्या वर्षी मी गेलेच नाही. ह्यावर्षी त्या चालीकेचा परत फोन आला आणि मी हो म्हणाले. एक तर वेळ होता आणि मेहेंदी काधायला हात शिवशिवत पण होता. पण ह्यावेळी बाकीचे volunteers खुपसे interested नसल्याने गर्दी तशी कमीच होती. एक साधारण ६० वर्षाची दोक्यावर अजिबात केस नाहीत अशी तरुणी(!)तिच्या २ मैत्रिणींच्यासोबत माझ्याकडे आली आणि म्हणाली की तिच्या डोक्यावर मागच्या बाजुला एक डिझाईन कढणार का? मला तिच्याकडे बघुन कल्पना आलीच होती की ती सध्या किमोथेरपी मधुन जात असावी. मी आनंदाने एक डीझाईन काढले. तेवढ्यात मग opening ceremony चालु झाला आणि ती मला म्हणाली की ती walk झाल्यावर परत येइल. त्या ओपनींग सेरेमोनी मधे मला कळाले की ती सगळ्यात अलिकडची survivor आहे. तिचे operation होऊनफक्त २ महीने झालेले. माझ्या डोळ्यात एक्दम पाणी आले. किती उत्साही होती ती! इतक्या मोठ्या life threatening event मधुन जाउन पण एकदम उत्साही, खेळकर!
उद्घाटनाचा कार्यक्रम एकदम मनाला स्पर्शुन जाणारा होता. माझ्या एका मैत्रीणीची आई २ वर्षापूर्वी breast cancer मुळे अचानक गेली आणि मला ह्या विषयाची गंभीरता जास्ती समजली. सगळ्यानी आपापले नविन वय सांगितले. एक जण तर ३० वर्षे survivor आहे.
Walk संपला आणि ती कन्या माझ्याकडे परत आली म्हणाली आता परत थोडे डीझाईन काढ! मग मी तिच्या डोक्यावर मागच्या बाजुला अजुन काही डिझाईन काढले. तिच्या मैत्रीणीना खुप आवडले. तिच्या आनंदात त्यानी मला पण सामील करुन घेतले. माझ्या डोळ्यातुन एकदम पाणी आले. माझी कला अश्याप्रकारे कधी कोणाला आनंद देईल असे मला अजीबात वाटले नव्हते. त्यानंतर जवळपास १०-१५ जणी येउन माझे आभार मानुन गेल्या कारण काय तर - I helped a survivor enjoy her day and she helped many of them to celebrate!