Thursday, September 08, 2011

किंचीत चाकोरीबाहेरचे ...




साधारण वर्षभरापूर्वीची गोष्ट आहे. रश्मी नुकतीच भारतात रेणूताईंना भेटून आलेली होती. एखाद्याच्या कर्तुत्वाने भारावून जाणे म्हणजे काय असते त्याची प्रचिती मला तिच्या बोलण्यातून येत होती. साधारण त्याच दरम्यान आमचे अजून एका मैत्रिणीशी लहान मुलांच्या एखाद्या संस्थेला आपण मदत करू शकतो का यासंदर्भात चर्चा चालू होती. त्या मैत्रिणीशी बोलताना ती स्वत: कोणकोणत्या पद्धतीने चॅरिटीना मदत करते ते ऐकुन आपणही काहीतरी करू शकतो हे जाणवले. ती जेव्हा जमेल तेव्हा छोटा-मोठा फूड स्टॉल ठरवून, तिथे पदार्थ विकून  आलेले पैसे एखाद्या चॅरिटीला देते. आम्हाला दोघींनाही ही पद्धत आवडली. पण फूडस्टॉल ठेवायचा तर कुठे, कसा याचा विचार चालू असतानाच आमच्या घरी महाराष्ट्र मंडाळाच्या गणपतीच्या संदर्भात चर्चा चालू झालेल्या होत्या. त्यामुळे अनायसे त्यांनाच पहिले विचारू असे आम्ही ठरवले. महाराष्ट्र मंडळाने आमच्या अपेक्षेपेक्षा लवकर होकारार्थी प्रतिसाद दिला. आता मोठी परीक्षा होती कारण पदार्थ कोणते ठेवायचे, किती ठेवायचे यावर चर्चा करणे यासाठी खूप वेळ उरला नव्हता. पण एकदा फोनवर बोलून आणि एकदा भेटून सगळे ठरवले. अजून - मैत्रिणींना मदतीला यायला आवडेल का विचारले. त्यांची इच्छा असूनही त्यांना मदत करणे शक्य  नव्हते कारण आमची चूक होती, आम्ही अगदी शेवटच्या क्षणाला त्यांना विचारले होते. पण पुढीलवर्षी नक्की मदत करू असे मात्र खात्रीने त्यांनी आम्हाला  सांगितले. तरीही मैत्रिणी अगदी त्यादिवशी मदत करायला येणार का विचारल्याबरोबर हजर झाले होतेआम्ही दाबेली, कटलेट्स आणि चॉकलेट कपकेक्स बनवले होते. सकाळी पासून रात्री पर्यंत आम्ही दाबेली बनवत होतो. संपूर्ण दिवस उभे राहून थकलो तरी आपण काहीतरी वेगळे केले याचे समाधान मिळाले

गेल्या वर्षीच्या स्टॉलला भरभरून प्रतिसाद मिळाल्यामुळे आम्ही यावर्षीपण स्टॉल ठेवायचा विचार केला. पण यावर्षी सगळ्या मैत्रिणींना आणि मित्रांना मदत करणार का म्हणून आधी विचारले. कारण गेल्या वर्षी नाही म्हणाले तरी आम्हा दोघींना खूप दगदग झालेली होतीच. त्यातून यावर्षी ऑफिसमधे कामाचा बोजा जास्त होता त्यामुळे अगदी त्या दिवसापर्यंत आपल्याला कितपत काय काय करायला जमेल याची खात्री वाटत नव्हती. सगळ्या मित्रमैत्रिणींनी अगदी आनंदाने सहभागी होऊ याची ग्वाही दिली. परत एकदा महाराष्ट्र मंडळाने सहकार्य करून आम्हाला यावर्षीच्या गणेशोत्सवात स्टॉल ठेवायला परवानगी दिली. आम्ही गेल्या वर्षीच्या अनुभवामुळे दाबेली आणि कपकेक्स करायचेच असे ठरवले होते. पण कटलेट्स करता अजून काय करता येईल असा विचार करताना साबुदाणा खिचडी यावर आम्हा सर्वांचे एकमत झाले. दोन दिवसांनी मंडळाकडे चौकशी केल्यावर दुसरा एक स्टॉलधारक साबुदाणा खिचडी करणार आहे असे कळल्याने आम्हाला तो विचार रद्द करून अगदी - दिवस आधी मेनूमधे बदल करावा लागला. सर्वानुमते पाणीपूरी करायची असे ठरले. कोणकोण काय काय करणार याचे वाटप झाले. कोण किती वाजता स्टॉलवर हजर रहाणार याचे गणित आखले. आणि आम्ही सगळेजण तयारीला लागलो. आधी दिवस सगळ्यांकडे गणपती असल्याने ऐनवेळी कोणाला काही मदत लागू शकते याची थोडी चाचपणी झाली. पण सगळे हे सर्व करायला उत्सुक होतेच त्यामुळे मी आले/आलो नाही तर माझ्याऐवजी कोण येऊ शकेल याची प्रत्येकाने मनाशीच तयारी केलेली होती. एका मित्राने चमचे, डिशेस, सुट्टे पैसे, टेबलक्लॉथ असे सगळे आणायची जबाबदारी घेतली. तसेच सकाळ्पासून शेवटपर्यंत स्टॉलवरच थांबेन अशी ग्वाही दिली. एका मैत्रिणीने पाणीपूरीच्या पुर्या एकेठिकाणी जाऊन आणायची जबाबदारी घेतली. त्यांना आम्ही कशासाठी स्टॉल करतोय हे सांगितल्याने मनापासून मागता संपूर्ण खरेदीमधे २०% सूट दिली. दोघी मैत्रिणींनी सगळ्या चटण्या, पाणीपूरीसाठी लागणारे मूग, रगडा इत्यादी करण्याची संपूर्ण जबाबदारी घेतली. दोघी जणींनी सगळे कपकेक्स केले. आम्ही दोघींनी दाबेलीचे सारण केले. एकीने कांदा, द्राक्षे, कोथिंबीर चिरणे, मसाला दाणे बनवणे ही जबाबदारी घेतली. आम्ही दाबेली सारण करणार्यांनीच ब्रेडची जबाबदारी घ्यायची होती ती देखील कपकेक्स करणार्या एका मैत्रिणीने घेतली. रात्री अगदी ठरवल्यासारखे सगळ्यांनी एकदम फेसबूकचे स्टॅटस बदलले. अशाप्रकारे ऐनवेळी कोणतीही फोनाफोनी होता आपापली तयारी करून आम्ही दुसर्या दिवशीची वाट पहात झोपून गेलो

सकाळी ला स्टॉलवर हजर रहायचे होते. आम्ही इतर सगळी तयारी केली तरी स्टॉलवर लावायला दरपत्रक वगैरे माहिती काहीही प्रिंट केली नव्हती. सकाळी एकीने रंगित मार्कर्स पाठवले आणि एकजण कागद घेऊन आली. एका मित्राने स्टॉल सेट झाल्याझाल्या लगेचच सुंदर हस्ताक्षरात सगळे दरपत्रक लिहीले. आम्ही स्टॉल का करतोय ते लिहुन भिंतीवर लावले. आता आम्ही पहिल्या गिरहाईकाची वाट पहात सज्ज होतो. आम्ही स्टॉल लावत होतो तेव्हा मंडळाच्या गणपतीची पूजा चालू होती. अथर्वशिर्षाचे पारायण संपले आणि आम्ही पहिल्या गिर्हाईकासाठी दाबेली करायला सज्ज झालो. आमचेच एक मित्र एक दाबेली, कपकेक्स घेऊन, एक पाणीपूरी खाऊन आम्हाला काळजी करू नका, सगळे एकदम झक्कास होईल असे सांगून गेले. सकाळी सकाळी लहान मुलांना पाणीपूरी खायची होती आणि आईबाबा नको म्हणताहेत असे एक गंमतशीर दृश्य आम्ही वारंबार पाहिले.. पण 'दुपारी नक्की देतो' हे आश्वासन मिळाल्याशवाय - लहान मुले जागेवरून हलली नाहीत. सकाळी शंभरएक गिर्हाईके येऊन गेल्यावर सकाळची फळी विश्रांतीसाठी घरी गेली आणि दुसरी ताज्या दमाची फळी स्टॉलवर येऊन हजर झाली. अधुन मधुन स्टॉलवर नक्की काय चाल्लय ते फेसबुकावर अपडेट टाकणे चाललेच होते. मला सर्व एकदम रात्री घरी गेल्यावरच पहायला मिळाले. दुपारी थोडे शांत झाल्यावर पसारा थोडा आवरला, स्वत:च्या जेवणाची सोय केली. मग सगळे गप्पा मारत गिर्हाईकांच्या पुढच्या लाटेची वाट पहात बसून राहीलो. दुपारी परत १०० एक दाबेल्या १०० पाणीपूरी प्लेट्स असा व्यवस्थित खप झाल्यावर आम्ही साधारण रात्री .३० ला आता संपले असे सगळे सांगून थोडावेळ थांबलो. सगळे सामान नीट गोळा केले. सगळ्यांचे सामान नीट आले का पाहिले. आणि रात्री .३० ला आम्ही सगळ्यांनी एकमेकांचा निरोप घेतला. सगळ्यांनी जाताना एकदम सुखद अनुभव आला हे आवर्जून सांगितले. दोन दिवस कोणाचे फोन, इमेल काही आले नाही. पण सगळ्यानी फेसबूक स्टॅटस अपडेट केले. मंगळवारी सगळ्यांच्या इमेल्स आल्या आणि प्रत्येकाने 'पुढच्या वेळी आपण हे असे करू ...' अशा स्टाईलची वाक्ये टाकली होती. यावर्षीचा अनुभवही आम्हाला अत्यंत आनंद देऊन गेला.

आपण आपल्या आनंदासाठी खूपच गोष्टी करतो पण आपल्या आनंदातून अजूनही कोणाला तरी आनंद मिळवून देऊ शकतो हे आम्हाला आता पुरेपूर पटले आहे. पुढच्यावर्षी ही परंपरा कायम ठेवण्याची सुबुद्धी गणपती बाप्पा आम्हां सर्वांना देवो हीच त्या श्रीचरणी प्रार्थना! सगळ्यांच्या घरच्यांनी आम्हां ला संपूर्णपणे पाठिंबा दिला, आमचे धैर्य वाढवले. त्यांच्या मदतीशिवाय आम्ही हे सर्व तडीस नेऊ शकलो नसतोआम्हांला प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्षपणे मदत करणार्या सगळ्या हितचिंतकांचे आभार, तुमच्या सहकार्याशिवाय आम्ही हे यशस्वीपणे पार पडणे कठीण होते. तुम्हां सर्वांना आमच्या  संपूर्ण टीमकडून धन्यवाद.
|| मंगलमूर्ती मोरया || 
|| गणपती बाप्पा मोरया || 

(गणपती बाप्पांचा एवढा सुंदर फोटो वापरायला परवानगी दिल्याबद्दल अभिजीत धर्माधिकारी यांचे आभार.)

9 comments:

Swapnali said...

Great work :)
Tumachya kaamaasaathi anek shubhechchaa.

Abhijit Dharmadhikari said...

मोऽरया! :-)

चॅरिटी उपक्रम अगदी स्तुत्य आहे!
दाबेली आणि पाणीपुरीचापण फोटो पोस्टायचा ना! :-)

बाप्पा शोभून दिसतायत!

मंजिरी said...

मस्त!!! ग्रेट!
पुढच्या वर्षीसाठी सुद्धा शुभेच्छा :)
बाप्पा पण मस्त दिसतायत :)

M PG said...

खरंच स्तुत्य उपक्रम आहे. असेच उपक्रम मनाला खराखुरा आनंद मिळवून देतात.

ग्रेट वर्क, कीप इट अप !!!

बाकी फोटो बघायला खरंच आवडला असता मिनोती.

Sneha Kulkarni said...

mast Minoti!

Meenal Gadre. said...

सर्व वृतांत छान लिहिला आहे. Great Charity work!
One suggestion-Little bigger font of your text will look better and will be easy to ready.

अभिजीत यांचे `प्लॅनेट` खूप आवडले.

Mrs. Mayuri Birari Khairnar said...

Farach sundar! Tumhala Shubhechha!!
Atishay sadhepanane pan titkyach mast shailit tumhi sagle sangitale aahe.
Abhinandan!!!!!!!!

shabdasavlya.. said...

Great work..
All the best..

www.hindmaratha.com said...

tumche kam asecha calawe shubhechaa morya...